போதும் என்ற மனம்

ஆர்வமும் பணியும் ஓய்ந்தனவே
மாலையில் காக்கை சென்று
கூட்டினில் உறைவது போல்
நெஞ்ஞம் தன்னிருப்பிடம்அடைந்ததுவே

பொங்கும் ஆனந்ததிற்கு அளவில்லை
புரிகின்ற நற்செயல்கள் எதுவுமில்லை
விருதுகள் கேளிக்கைகள் ஒன்றுமில்லை
சும்மா இருந்து சுகம் காண்கிறேன்

திருமுறைகள் அங்கு படிப்பதில்லை
திருவிழாக்கள் முறையே செய்வதில்லை
காற்றில் புரளும் சருகாக
உடலும் எண்ணமின்றிச் செல்கிறதே

தனித்துவம் அதற்கு இருப்பதில்லை
தரணியில் சலிப்புக்கள் எதுவுமில்லை
பேச்சுக்கள் பேசுவதில் சுகமில்லை
பொல்லாத சுமை ஒன்றுமில்லை

காண்கின்ற காட்சிகள் பார்ப்பதொழிய
கருத்தினில் போய் சேர்வதில்லை
போதுமென்ற மனத்துடன் வாழ்ந்தால்
புவியில் எல்லாம் கிடைத்திடுமே