என் உரை

என் உரையை பற்றி எழுத வெளிக்கிட்டேன். இக் கவிதை எழுத்து வடிவில் வர என் புதல்வன் தான் காரணம் என்பேன்.என் சிறுவயதில் கவிதைகள் கட்டுரைகள் எழுதுவது என் பொழுது போக்கு. ஆனால் அவை மேடைக்கு வந்ததில்லை முளைத்து வந்த வேளையிலே கருகிவிடும் தன்னாலே.அதை பார்ப்பாரும் இல்லை. எனக்கு உற்சாகம் தருவாரும் இல்லை. அதனாலேயே முளையிலே கிள்ளி எறியப்பட்ட குருத்துப்போல் எனது லௌகீக கவிதை கதை எல்லாம் அகன்று போனது. நெஞ்சிலே கோர்த்து வரும் சொற்களை கொட்டிட பேனா எழுதுதாள் தேடுவேன்.கிறுக்குவேன் தமிழ்மொழியில்,படித்து பார்ப்பேன் உள் மனதில் ஒரு மௌனப் புன்னகை.பின் அந்த காகித துண்டு கீழே எங்கோ விழுந்து விடும்.இதுவே என் கவிதை எழுத்தழகு.காலங்கள் சென்றது,இல்லறவாழ்க்கை வந்தது.கோலங்கள்  பல போட்டு நின்று வந்தேன் மேடையில் மகளாய் நின்ற நான்,தாரமாகி தாயாகி விதவையாகி வெளிப்பார்வைக்கு குடும்ப வாழ் மாதுவாகி நிற்கின்றேன்.உள்ளே என் குரு நாதர் சுவாமி கெங்காதரானந்த வீற்றிருந்து பாங்குடனே லௌகீக ஆசைகள் தனை களைய உதவி செய்கின்றார்.செயல்பட்டு வருகின்றேன். ஒரு நாள் (14.09.2004)வழமை போல ஒரு கவிதைதனை எழுதினேன். மௌனமாக வாசித்தேன்.நிமிர்ந்து பார்த்தேன்.என் மகன் தொழில் முடித்து வருகின்றான்.நேரமோ ஐந்து மணி வரும் போதே கூறினேன் நான் கவிதை ஒன்றை எழுதியுள்ளேன் கேட்பாயா என்றேன்.வாசியுங்கள் என்று சொன்னான்.வாசித்தேன் அத் தொடரை,மௌனமாய் கேட்டு இருந்தான் பின் முகம் மலர அம்மா இது போல் நூறு கவிதை எழுதுங்கள் நான் அச்சேற்றுகிறேன் என்றான். நிமிர்ந்து அவன் முகம் பார்த்தேன் சொல்லிலே உறுதி முகத்திலே உறுதி இவை கண்ட மாத்திரத்தில் செய்வாயா நீ இதை என்றேன்.நிச்சயமாக செய்வேன் அம்மா எழுதுங்கள் என்று சொன்னான்.அன்றே நான் என் கவிதை ஒன்று மேடைக்கு வர இருக்கிறது என்றும் மகிழ்ச்சியிலே இக் கவிதை தொகுப்பினை படைத்தேன். எனது மகளும் எனக்கு எழுத்துதவி செய்தாள். அவளே கவிதைக்கு தலையங்கமும்  எடுத்து தந்தாள். பிள்ளைகளின் உற்சாகப்படுத்தலினால் வந்திட்ட கவிதை இது.சொற்குற்றம் பொருள் குற்றம் எது தென்படினும் அக் குற்றத்தினை பொறுத்து இதனை வாசித்து மகிழ்ந்திடுக. கற்றோர் மத்தியில் பல்கலைக்கழக படிப்பு படிக்காதவள் நானன்றோ. அதனாலே சொற்குற்றம் பொருள் குற்றம் ஏற்படினும் அக் குற்றத்தை பெரிது படுத்தாது வாசித்தே மகழ்வுறுங்கள். காலவோட்டத்தில் இறைவன் திருவடியை சிந்திக்க முயன்றவள் அந்த இறையை பணிந்து இறையருளாளே கவிதை இயற்றினேன். அவனருளால் எல்லா நலமும் பெறும். இதில் ஒரு பாட்டு தனினும் நல்லது என்று மக்கள் குழாம் கொள்ளுமாயின் எழுதிய பயனுக்காய் மகழ்ந்திடுவேன்.இருந்தாலும் கீதை மொழி செய்திடுக பலனை எதிர்பார்க்காதே என்று சொல்லிடுதே அதனால் எல்லாமே இறை செயல் என்றே இருந்திடுவேன்.
                  வாழ்க வையகம் வளர்க தமிழ் மொழி.
                                                            திருமதி. ஸ்ரீஸ்கந்தராஜா ஞானமனோகரி

                போற்றியே பணிகின்றேன்

போற்றியே                 பணிகின்றேன்
புதுமையே                  செய்தாய்
மாற்றியே                   அமைத்து
இந்த                               வையத்தை
வாழ                               வைத்தாய்
சாற்றியே                    நிற்கும்
இறைநாமம்              தன்னை
எந்தெந்த                     விதத்தில்
எல்லாம்                      கூறவே
வைத்தாய்                  நீயே
ஹரி                               என்று
சொல்வாருண்டு   ஹரன்
என்றும்                        சொல்வாருண்டு
கணபதியே                என்று
கருத்தினில்               பதிப்பாருண்டு
முருகன்                       தான்
வேண்டும்                  என்று
முழுமூச்சாய்          சொல்வாருண்டு
சக்தியே                       தரணியே
காத்திடும்                  பெண்னென்றும்

அவளையே              தொழுவாருண்டு
அம்மதம்                     மாறிநின்று
யேசுவே                      மேரியென்று

ஜகத்தினில்               சொல்வாருண்டு
நபிகளே                       இறைவனென்று
கைதூக்கி                  தொழுவாருண்டு             
 புத்தரே                         இறைவனென்று
புவியிலே                  தொழுவாருண்டு
என்னென்ன              நாமத்திலும்
உம்மையே                காண்கின்றேன்
யாவுமாய்                  ஆகிநின்றாய்
சகலதும்                      நிறைந்து
நின்றாய்                      ஆதியும்
ஆகி                                 நின்றாய்
அந்தமும்                     ஆகி
 நின்றாய்                      சோதியும்
ஆகி                                நிற்கும்
உன்னையே               பணிகின்றேன்.          

வழி பல இறை ஒன்று

சமயங்கள் என்று கூறின்
மார்க்கமே பொருள் என்பர்
மார்க்கம் என்று சொன்னால்
வழியது ஆகும் அன்றோ
ஓரிடம் ஏகும் போது
வழிகள் பலவாய் இருக்கும்
ஒருவழி பிடித்து நாமும்
அவ்வழி தன்னால் வர
சேரிடம் சேர்வோம் தானே
இதனையே எண்ணி பார்க்கில்
சமயங்கள் பலவாய் இருப்பினும்
இறையை அடைதலே குறியாயின்
அதனையே மனதில் கொண்டு
வெவ்வேறு மார்க்கம் கண்டு
வந்திடும் மக்கள் எல்லாம்
இறைவனை அடையும்போது
ஒருவனே அவனென்று உணர்வாரே.

                      சிவனிடம் விண்ணப்பம்
உய்யும் வழி அறியேன் ஐயா
உன் மயமாய் கொண்ட உலகிலேயே
பிறந்து நைய புடை பட்டேன்
நடுவீதியில் நின்று நடுங்கியே வீழ்ந்தேன்
ஐய உள்ளத்தில் நிற்கும் செம்மலே
உனையன்றி வேறு யாரிடம் அழுவேன்
மெய்ய நின்பாதம் சரண் அடைந்து
 உய்தி யாகும் நாள் எந்நாளோ

 

நாள் பெருக்கி ஓடித் திரிந்து
ஆலயம் சுற்றி வழிபட்டு அறியேன்
ஏதிலம் போல் எண்ணியே ஏங்குதே
பாதிச் சுமையும் குறைத்து வெளியேறி
யாரும் அற்ற இடத்திலே இருந்து
ஓதி உணர்ந்து  உன் காலடி
பற்றி ஆடிப் பாடும் நாள்
எந்நாளோ எனக்கு நீ உரைப்பாய்
சென்னிற மேனி கண்டு ஆனந்தித்து
துதி பாடி பொன்னிற மாகமாற
கண்டு நெஞ்சமே ஆனந்தத்தில் விம்மி
உன் அருகே இருந்து தரிசிக்கும்
நாள் என்றோ அறியேன் செம்மலே
அதை நீ எனக்கு உரைப்பாய்
ஆரும் அறியா வண்ணம் எனக்களித்தாய்

உன்னை ஏங்குதே அதை எண்ணியே
கருவி கர்ணங்கள்  எல்லாம் கருத்து
அறியா நிலையில் நின்று இடும்பை
தனை பலசுமந்து பார் அறிய
பணிந்து பயந்து அறிவியென கண்ணீர்
சொரிந்து ஆட்டம் எல்லாம் ஓய்ந்தும்
மழை விட்டும் துவானம் தெறித்த
கதையாய் போனதுவே நான் உன்னுடன்
வாழ்ந்த வாழ்வு பகல் வேஷம்தானா.

இருந்த இடம் என்ன மலர்
சோலை யென்ன இருந்து உனை
ஏற்றி பாடிவந்த வாழ்வென்ன
போற்றியே பதம் நாடி துதித்து
பாடியேற்றியது மாய உலகில் பிறந்து
மண்ணின் சுவையாலே பாவம் செய்தே
கனவாய் கதையாய் போய் யிடவே
வைத்தாயோ என் உள்ளத்தின் இறையே

அகிலம் எங்கும் நின்று ஆடும்
ஆட்டம் என்ன ஒப்புயர் இல்லா
ஜோதி நீ என்மனதில் கருத்துதித்த
அன்றே உயர்வு எல்லாம் தந்து
ஆட்கொண்டு வாழ வைத்தாய்
உன்னை எல்லா இடத்தும் கண்டு
உன் உயர் எல்லாம் போற்றி
பாடும் நாள் எந்நாளோ சித்தனே

அறிவு என்று அறியா அறிவினுள்
அறிவாகி நின்று அறிவு உறுத்தும்
அறிவே நிலை கொண்டு என்னை
நீ அறிய வைத்து பார்க்கும்
நாள் எதுவோ அறியேன்  சொல்
பலமறியா பலத்தை எனக்கு அருளி
பலர் அறியா வண்ணம் வைத்து
அருள் சுரக்கும் இன்னமுது ஆனாயே

திக்குத் தோறும் நின் அருள்
பொழிய வைத்தாய் சிரம் தாழ்த்தி
வணங்கி உனை ஏற்றி பாட
பக்குவமாய் பல காட்சி காட்டி
பாரினில் அருள் சுரக்கும் அருளே
ஊர் அறிய எக்காலம் வந்து
உன் அருளாட்சி தனை தந்து
என்னை ஆண்டு அருள்வாய் தெய்வமே.

முன் செய்த தவப்பயன் என்னை
வந்தே சூழ்ந்து நிலைதடுமாறி நின்றேன்
பின்  செய்த வினைப்பயன் என்னை
வைத்தே வாட்டி மௌனி ஆகுதே
என் செய்வேன் உனை விட்டு
பிரிந்தே திக்கு அறிய தவிக்கின்றேன்
கருணை மா கடலே உன்
அருள் தந்து எப்போ ஏற்றருள்வாய்.

உரை எல்லாம் உரைத்து விட்டேன்
இனி ஒன்றும் என்னிடம் இல்லை
கறியது உதவா கறியாகி போகும்
முன் இலை தனில் பரிமாறி
 பசிதனை ஆற்றி போவது போல
என் நெஞ்சத்துப் புண் ஆற்றி
என்னை ஆண்டு கொள்வாய் அரசே
உன் தாள் வணங்கியே ஏற்றினேன்.