சிவன் அருள்

சிவன் அருள் பெற்றோனாகில்
சிந்தையே செல்வம் ஆகும்.
கருணையே வடிவம் கொண்டு
வந்தவர் இருந்து விட்டால்
உலகமே அவரால் உய்யும்.
ஊழ்வினை மாந்தர்க்கு தொடரா?
வரும் பயன் பார்க்க மாட்டார்
மற்றது எவையும் எண்ணார்
கிடைத்ததோர் செல்வம்
என்று மக்களும் போற்றுவாரே.

காயம் வாக்கு மனத்தால் வாழ்ந்த ராமர்

ராமர் தம் காலால்
கல்லினை தொட்டதும் அதுவே
பெண் அணங்காய் மாறியதே
அரசன் மகனாய் பிறந்துமே
சத்திய வாழ்வை கொண்டானே
தாயிடம் கொடுத்த வாக்கினை
காக்கவே கானகம் சென்றானே
ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்றே
வாழ்வினை எடுத்து காட்டிடவே
சீதையைக் காட்டில் விட்டாலும்
இன்னொரு திருமணம் செய்திலனே.
தெய்வம்தானே மனித வடிவில்
உய்வழி காட்டி நின்றதுவே
மனம் வாக்கு காயமது
ஒன்றாய் இணைந்து நின்றதை
மாநில மக்கள் பார்த்தனரே
உய்யும் வழி இது
எனக் கண்டு கொண்டாரே.

மனிதன்

பறித்து உண்ட மனிதன்
பகுத்து அறிவுடனே இருக்கவில்லை
எனவே ஜீவனை வதைத்தானே
மிருகம் போலே வாழ்ந்தானே
பந்தங்கள் பலவும் வந்திடவே
நெஞ்சில் இரக்கம் பிறந்ததுவே
அன்பு சிறிது மலர்ந்ததினால்
பகிர்ந்து கொடுத்தே வாழ்ந்தானே
மனிதனாய் அவனும் உயர்ந்தானே
சிந்தனை வந்து கவ்விடவே
சுயநலம் எல்லாம் மறைந்திடவே
கருணை உணர்வுகள் மேவினவே
தியாகம் தனையே புரியலுற்றான்
தனது உணவை படைத்தானே
தன் பசி நோக்கான்
பிறர் பசி நோக்கினான்
பறித்தல் பகிர்தல் படைத்தல்
இதுவே மனிதன் செயலாகும்.

எண்ணி துதி மனமே

எண்ணி துதி மனமே
இறைவனை எண்ணி துதி -மனமே
எண்ணி துதி மனமே
இறைவனை எண்ணி துதி -மனமே

பாசங்கள் நீங்கிடவே - மனமே
எண்ணி துதி மனமே
உறவுகள் சதமில்லை - மனமே
எண்ணி துதி மனமே
பதவி புகழ் ஆசைகள் - அகன்றிட
எண்ணி துதி மனமே

எண்ணி துதி மனமே
இறைவனை எண்ணி துதி -மனமே

வாழும் வாழ்க்கை -நிலையறிந்திட
எண்ணி துதி மனமே
உடல் பற்று - அகன்றிட
எண்ணி துதி மனமே
உலக ஆசை - நீங்க
எண்ணி துதி மனமே

எண்ணி துதி மனமே
இறைவனை எண்ணி துதி -மனமே

மரண பயம் அகல
எண்ணி துதி மனமே
வைராக்கியம் மனதில் நிலைக்க
எண்ணி துதி மனமே
தவத்தின் பயன் அறிய
எண்ணி துதி மனமே

எண்ணி துதி மனமே
இறைவனை எண்ணி துதி -மனமே

தேவரை அறிந்து வாழ
எண்ணி துதி மனமே
தர்ம நிலை அறிய
எண்ணி துதி மனமே
மோட்ச நிலை அடைய
எண்ணி துதி மனமே

எண்ணி துதி மனமே - இறைவனை
எண்ணி துதி மனமே

பிறந்தது ஏன்

உண்ண உணவு உண்டு
உடுத்த உடை உண்டு
படித்திட நூல் உண்டு
பாரினில் வந்தது ஏன்

எல்லாம் கிடைத்திருந்தும் இறையை
நான் தேடிடவோ வந்தேன்
என் இதயத்தில் ஏக்கம்
அதை நான் உணர்கின்றேன்

சுயநலம் என்றே சொல்லிடலாமோ
தீர்த்திடவும் வழிதான் உண்டோ
அகற்றி விடத்தான் பார்க்கிறேன்
தெரியவில்லை மனதிற்கே தெரியவில்லை

முன்னோர்கள் சொன்ன படி
எதனையும் எதிர் பார்க்காமல்
கருமத்தை செய்து விட்டால்
நின்மதியும் வந்திடுமே மனத்திற்கு

பாரினிலே வந்த வேலை
எதுவெனவே உணர்ந்து கொண்டேன்
இறையன்பு கண்டு சேரவே
வந்தேன் புரிந்து கொண்டேன்

மக்கள் துயர் களைவதும்
மதலை மொழி கேட்டு
மனதினிலே மகிழ்வது தான்
இறையன்பு எனக் கொண்டேன்

கண்டு கொண்டேன் கண்டு கொண்டேன்
அன்பு தான் இறைவனென்று
எல்லா உயிரிலும் மேவியே உள்ளான்
அவன் எனக் கண்டுகொண்டேன்

பிறவி எடுத்த நற்பலனை
புரிந்து கொண்டேன் நான்
உயிரினத்தில் அன்பு கொண்டு
வாழ்வதே பிறவியின் தவம்

இயற்கை வளம்

வானம் கொடுத்த மழையாலே
துளிர்த்த பயிர் வகைகள்
காய்பிஞ்சு அதனை கொடுத்தனவே
மனிதன் உண்டு வாழ்ந்தானே

வளர்ந்து வந்த மரயினங்கள்
பழுத்து வந்த கனிகளையே
தப்பே இன்றி மனிதனுக்கு
தந்தே உதவி வந்தனவே

இளங்கன்று பசு வர்க்கம்
கன்று அருந்தும் பாலினையே
மனமாக அதுவும் விட்டதுவே
மனிதன் அருந்தி வாழ்வதற்கே

இயற்கை அளித்த கொடைகளையே
மனிதன் தானே அனுபவித்தான்
அவனால் உலகில் நன்மை
என்றும் உண்டோ சொல்வாயே

இயற்கை அள்ளி ஈயந்திடவே
மனிதன் திறனை மறைத்தானே
மனிதன் ஈயதொடங்கி விட்டால்
புவியும் சொர்க்கம் ஆகாதோ?

கவித்துவம்

எண்ணத்தில் மேன்மை வேண்டும்
எழுத்தினில் நலலோசை வேண்டும்
சொற்களில் ஆட்சி வேண்டும்
சுவையான கவிதை வேண்டும்
சாற்றியே நின்றால் இங்கு
கல்லும் கசிந்தே வரும்.

பாக்களில் இனிமை வேண்டும்
பதங்களில் பொருளும் வேண்டும்
ஏற்றம் மிகு தொடர்களாக
எழுதியே எடுத்து வி்ட்டால்
நாட்டமிகு கவிதை எல்லாம்
ஞாலத்தில் எட்டும் சுவையாய்.

அன்பு சேர் சொற்களாலே
அமிழ் தான இசையினோடு
இறைவனை தன்னைப் பூஜித்தால்
மயங்கிய பொறிகள் எல்லாம்
மயக்கமே தீர்த்து நின்று
வந்தவேலையை செய்யும் அன்றோ.

வேலன்

பச்சை மயில் வாகனனே
அச்சமாய் உனை கூவ
இச்சையுடன் வந்த வேலவா
அரோகரா வேலா அரோகரா
அரோகரா வேலா அரோகரா

வள்ளி மண வாளனே
வறுமைதனை நீக்கி வைத்தாய்
வல்லமையை தந்தாய் வேலவா
அரோகரா வேலா அரோகரா
அரோகரா வேலா அரோகரா

கதிர்காம கந்தனே
கர்ம வினை தீர்ப்பவனே
கதிரமலை வேலவா
அரோகரா வேலா அரோகரா
அரோகரா வேலா அரோகரா

முத்துக் குமரனே
முதுமையிலே காப்பவனே
முந்துசிவன் மைந்தனே வேலவா
அரோகரா வேலா அரோகரா
அரோகரா வேலா அரோகரா

ஞான வேல் கந்தனே
ஞான மதை தந்தவனே
ஞானமுடன் வாழவழி வைத்தவனே
அரோகரா வேலா அரோகரா
அரோகரா வேலா அரோகரா

மாணிக்கவாசகர்

சற்குருவாய் சிவனை ஏற்று ஞாலத்தில்
சிவனிடமே தீட்சை பெற்று வாழ்ந்து
மந்திரி பதவி தனையே துறந்து
அற்புத மாணிக்கவாசகா உன்தாள் போற்றி.

மூலமதில் நரியையே பரியாக்கி வைத்து
வைகை நதிதனை பெருக வைத்து
புட்டுக்குமண் சுமந்த சிவனாரை குருவாயேற்ற
அற்புத மாணிக்கவாசகா உன்தாள் போற்றி.

திருக்கோவை தனைச் சொல்ல
எழுத்தானி கொண்டு சிவனார்அதையெழுத
படிக்கவந்த தில்லைவாழந்தணர் திகைக்க வைத்த
அற்புத மாணிக்கவாசகா உன்தாள் போற்றி.

மணிவாசகம் கூறி மணிவாசகரான மந்திரியார்
மனதிலே ராஜயோகமதை ஏற்றே வாழ்ந்தார்
இறைகோவில் புகுந்து மறைந்தே அருளிய
அற்புத மாணிக்கவாசகா உன்தாள் போற்றி.

சுந்தர மூர்த்தி நாயனார்

தோழமையாக வந்த சிவனையே ஏற்று
சித்தனாம் சிவனை அன்று பித்தனே எனக்கூறி
அடிமை ஏட்டினை கிழித்த பித்தாஎன பாட்டிசைத்த
பெம்மான் சுந்தரா உன்தாள் போற்றி

பறவையாரினூடலை சிவனையே தூதனுப்பி தீர்த்தாய்
கொடுத்த வாக்கினைமீறியே விழிகள் இழந்து நீ
ஆலயத்தில் பாட்டிசைத்து விழிகளைப் திரும்பப் பெற்றாய்
பெம்மான் சுந்தரா உன்தாள் போற்றி

இல்வாழ்க்கை வாழவே சிவனிடம் பொன்கேட்டே
ஆற்றிலே போட்டதை குளத்திலே எடுத்தாய்
சேரமான்தன்னோடு கையிலைக்கு கூட்டோடு ஏகிய
பெம்மான் சுந்தரா உன்தாள் போற்றி

இல்லற போகமதில் வாழ்ந்து வந்த நீ
பொங்குமானந்தம் கொண்டு சிவனையே பாடி
ஞானமே வாழ்கையென நழுவிடாமல் பிடித்த
ஞானயோகியான சுந்தரா உன்தாள் போற்றி.

திருநாவுக்கரசு நாயனார்

ஈசனிடம் கைகட்டி சேவகனாய் தாள்பணிந்து
நாளும் பண்ணமைத்து பாட்டிசைத்து நின்று
உழவாரம் கொண்டு ஆலயம்சுற்றி புல் செருக்கிய
நாவிற்கு அரசனான அப்பரே உன்தாள்போற்றி

தந்தையாய் மறையவே தமக்கையால் வளர்க்கப்பட்டு
சமணமதம் மாறி சைவமதம் உயிர்பெறவே
சிவனார்க்கு பாட்டிசைத்து கருணை பெற்ற
நாவிற்கு அரசனான அப்பரே உன்தாள்போற்றி

மதயானை கொன்றிடாமல் சிவனுக்கு பாமாலைசூடி
சுண்ணாம்புக்காள்வாயில் இட்டபோதும் சிவபாட்டால் மீண்டு
கல்லுடன் கட்டி கடலிலே விட்டபோதும் அவனாமத்தால் மீண்ட
நாவுக்கோர் அரசனான அப்பரே உன்தாள்போற்றி

ஐந்தெழுத்தோதி அரியபல புதுமை செய்து
கர்மயோகமே வாழ்க்கையென உணர வைத்து
உழவாரம்தனை ஏந்தி கர்மயோகியாய் வாழ்ந்த
நாவிற்கோர் அரசனான அப்பரே உன்தாள்போற்றி

திருஞான சம்பந்த நாயனார்

சற்புத்திரனாய் உதித்து சைவ மணங்கமிழ
சிவகாமி சுந்தரி தன் திருமுலைப்பாலுண்டு
தந்தைக்கு விடையாய் தோடுடைய செவியன்
என்றேயுரைத்த சம்மந்தர் தாள் போற்றி

திருபொற்தாளம் பெற்று சிவிகைதனிலே ஏறி
திக்குதோறும் சென்று திருத்தலம் வணங்கி வந்து
மூடிய இறைகதவை பாட்டினால் திறந்த
நாவுகரசரோ டிணைந்து பாடிய
ஞான சம்மந்தர் தாள் போற்றி

பாண்டியராஜன் தன் கூன்முதுகு நிமிர்த்தி
மங்கையர்க்கரசிதனை பாடலால் சிறக்க வைத்து
கிரகதோஷம் தனை நீக்கவே பாட்டிசைத்து
சமணர்தமைவென்ற ஞானசம்மந்தர் தாள் போற்றி


சிவனருளினால் உதித்து சிவகாமி புத்திரனாய் பேறுபெற்று
சிறுவனாயிருந்தும் வாழ்வில் சிவனையே வணங்கி
பக்தியோகம் தன்னையே மாந்தர்க்கு எடுத்துக்காட்டி
முத்தியில் பொலிவு தோன்ற ஜோதியில் கலந்தாய் போற்றி.

மனிதருள் மாணிக்கம்
பொறிகளை அடக்கியாளும்
வல்லமை படைத்தோனாகில்
சகலவே சக்தி வந்து அவனுள் பாயும்
உலகத்தின் இயக்கம் தன்னை
ஒரு பொழுதும் உணரான்
கருமமே கண்ணாய் நின்று
தன் கடமை செய்வான்
அவனியில் அவனைப்பார்த்து
தக்கோனே இவன் என்று உணர்வார்
மனிதருள் மாணிக்கமாய்
அவனும் தான் வருவான் அன்றோ.

(ஐந்து அவித்தான் ஆற்றல் அகல் விசும்பின் கோமன்
இந்திரனே சாலும் கரி (திருக்குறள்))

கிருஷ்ணா

கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா
கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா
கிருபை புரிந்தே ஆளும் கிருஷ்ணா
கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா

கோகுலத்தில் வாசம் செய்தே
கோபியர் தம்மை மயங்க வைத்தாய்
ஆயர் பாடி கிருஷ்ணா உன்னை
அனு தினமும் பூஜிப்பேனே

(கிருஷ்ணா)

குசேலரிடம் அவலை உண்டு
குபேரனாய் ஆக்கி வைத்தாய்
ருக்மணியை மணந்தே நீயும்
தெய்வீக அன்பை புரிய வைத்தாய்
(கிருஷ்ணா)

அண்ட சராசரங்கள் குலுங்க வைத்து
அவணியில் போரினை துவக்கி வைத்தாய்
குருஸேத்திரத்தில் கீதையை உரைத்தே
சுயதர்மம் அதை நீ விளங்க வைத்தாய்
(கிருஷ்ணா)

கேள்வி பதில்

தவமான வாழ்க்கைக்கு
எது வேண்டுமோ?
ஈசன் திருநாமாம் செப்புகின்ற
நிலை வேண்டுமே.
பல வினைகள் தீர்வதற்கு
வழி தானுண்டோ?
சிவன் மலர் பாதம்
அடையும் நிலை வேண்டுமே.
ஐந்தெழுத்து ஓதி நின்றால்
நிலை என்னவோ?
அகம் மலர்ந்து வாழ்வின்
நிலை உயருமே.
விபூதி தனை நாம்
அணிவது ஏனோ?
நிலையில்லா வாழ்வு
என்று நினைப்பதற்கே
பல நூறு கேள்விகளுக்கும்
விடை தான் உண்டு
படித்தே அதனை நீ
தெரிந்தே கொள்வாயே.

ஆத்ம பலம்

சீர் பெருகும் ஆத்ம பலம்
சிந்தனையிலே நிறைந்துவிடும்
தாவுகின்ற குரங்குமனம்
தன்னாலே அடங்கிவிடும்
மேவுகின்ற நல்லெண்ணம்
நெஞ்சினிலே அமரும்
செயலது செய்கின்ர்
சக்தியே கூடிவிடும்
அளப்பரிய உயர்நோக்கம்
அண்மித்தே வந்துவிடும்
தனக்குரிய கடமைகளை
எளிதாக செய்திடுவார்
தியானமதில் இருந்திடவே
இவையெல்லாம் வந்திடுமே.

ஆத்ம கீதம்
திக்கெட்டும் முழங்கட்டும்
திசையெங்கும் பரவட்டும்
ஆத்மகீதம் அதனை
அனைப்பவர் யாருண்டோ
இல்லங்கள் தோறும்
இளையவர் கிளம்பட்டும்
ஈன்றவர் அதனை
உடன்பார்த்து மகிழட்டும்
ஏழைகள் நெஞ்சம்
அதனாலே குளிரட்டும்
சிறுவர்கள் திடம்கொண்டு
சிந்தை மகிழட்டும்
கன்னியர் அடக்குமுறை
கட்டோடு தீரட்டும்
வீரம் முழங்கி
விண்ணுலகம் பரவட்டும்
ஞானிகள் வரத்தை
கொடுத்தே மகிழட்டும்
எங்கும் சாந்தி
எதிலும் சாந்தி
பொங்கும் சாந்தி
புதுமணம் கமழ

ஞானம்

புண்ணியம் தன்னில் பிறந்த ஞானம்
புணர்ஜென்மம் எடுத்து அருளது ஈனும்.
புதுமை அதனில் பொங்கிய ஞானம்
சேவைகள் செய்து ஜெகத்தினை வளர்க்கும்.
சிறுவர் தமக்குள் அரும்பிய ஞானம்
பெருத்தே வளர்ந்து பெருங்கதை புகழும்.
உழைப்பவர் தமக்குள் உயரிய ஞானம்
ஓங்கியே வளர்ந்து உயர்வினை ஈனும்.
அடக்கு முறைக்குள் அடங்கா ஞானம்
தத்துவம் பேசி நித்தமும் வளரும்.
யோகிகள் தமக்குள் தோன்றிய ஞானம்
பூதலம் எங்கும் விரிந்தே சென்று
மன நிறைவான வாழ்வினை தந்திடும்
அருமை சுவைகள் அதனில் கிளம்பிடும்
திரும்பிய பக்கம் எதிலும் ஞானம்
மக்கள் எல்லாம் விழிப்புடன் வாழ்வர்
கலியுகம் இது அதனால் போகும்
சக்திய யுகம் தன்னால் வந்திடும்.

(இக்கவிதை மட்டகளப்பில் காயத்திரி அம்மன் ஸ்தாபித்து கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்ற அன்று நெஞ்சிலே கூடிய கவிதை.கவிதை எழுதிய பின்னர்தான் காயத்திரி அம்பாளின் கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்றது தெரிந்தது.)
ஞானத்திருவிழா

ஞானத்திருவிழா இது ஓர் ஞானத்திருவிழா
மக்கள் கூட்டம் நிறைந்திட்ட ஞானத்திருவிழா
மாவிலை தோரணம் தான் கட்டி
மணம் உள்ள மலரால் அலங்கரித்து
யாக குண்டங்கள் விதிப்படி அமைத்த

(ஞானத்திருவிழா)

பக்தர்கள் அங்கு வந்து கூடினரே
தம்மை மறந்தே வணங்கி நின்றனரே
எப்படி தம்மை திருத்திக் கொண்டு
வாழ்க்கை நடத்தலாம் என்றே எண்ணினரே

(ஞானத்திருவிழா)

அத்தனை சக்தி நிறைந்து இருந்ததுவே
ஞானவெளி பின்னி படர்ந்து ஒளிர்ந்ததுவே
செந்தழல் வேள்வியின் புகை மண்டலம்
ஆகாயம் எங்கும் விரிந்து பரந்ததுவே

(ஞானத்திருவிழா)

சாத்வீகம் அங்கு நிரம்பி வழிந்ததுவே
மக்கள் தீய எண்ணம் அழிந்து ஒழிந்ததுவே
ஆத்மீகம் அங்கு உயர்ந்து நின்றதுவே
அரிய சேவைக்கு இடமாய் முளைத்ததுவே

(ஞானத்திருவிழா)

பிரணவம்

ஓம் என்னும்
எழுத்தின் ஓசையை
கேட்டே எழுந்தேன்.
அற்புத வடிவில்
ஆனைமுகன் கண்டேன்.
அருந்தமிழ் ஓசை
ஒலிக்கவே கேட்டேன்.
சிலம்புகள் முழக்கம்
வந்ததே திக்கால்.
தரணியில் ஆனந்தம்
பொங்கவே கண்டேன்.
ஓமெனும் பிரணவ
வடிவத்தின் பொருளை
விளம்பவே நானும்
வியப்பில் ஆழ்ந்தேன்.

ஞான யோகம்

எல்லாமே இறை மயமானவுடன்
நெஞ்சிலே இருப்பது என்ன?
வாழ்வு வளம் இறைசெல்வமன்றோ
அதுவும் இறை மயமானதில்
எஞ்சி இருப்பது என்ன?
உள்ளமே அற்றபின் சிந்தனையேது?
செயலெல்லாமே இறை மயம்
காய்ந்து உலர்ந்த சருகுபோல
இருந்திருவார் அவர் என்றும்
நானும் நீயும் சிவமாக
அதுவும் சிவமாக காட்சியும்யளித்திடுமே
எல்லாமே சிவன் தானேயவர்க்கு